با عبور از سمت خدا و ارتباط با خدا هرگز شیطان ملعون نمی تواند مومنی را به دام اندازد و از راه بدر می برد.

با انتقام گرفتن آتش خشم آدمی شعله ورتر می شود

کلام ناپسند مانند نیشی در قلب آدمی فرو می رود و زهرش تا ابد باقی خواهد ماند.

کلام زیبا همچو نوازشی است که روح را آرام  و باعث می شود شنونده اش به آرامش خاصی رسد.

همدم دلسوز و مهربان می تواند با نصیحت و دلسوزی غم سنگینی را از پشت خمیده ای بر دارد و او را از غم و غصه رها سازد.

برکتی را حق تعالی به بندگانش عطا فرمودند اگر با حرکت آن بندگان همراه شود تبدیل به رزق و روزی فراوان می شود در غیر آن هرگز بندای از آن همه برکات الهی بهره ای نمی جوید.

آدمی زمانی به سرمقصد راه زندگی می رسد که با عقل و درایت راه را از چاه تشخیص دهد.

شوق زندگی زمانی در آدمی بارور می شود که امیدی برای بهانه زیستن داشته باشد

حقانیت کلام زمانی خود را به نمایش می گذارد که آن را باور نمایم و به دستوراتش عمل نماییم.

کلام زمانی حرمت دارد که به آن اعتقاد داشته باشیم و ارج و قربش را حفظ نماییم .

کبر و غرور دو یار همدیگرند که باعث می شود از آدمی کسی بسازد که دائما منش و رفتار ش مانند حکام زورگو باشد و دائما دلش بخواهد همه زیر دستش باشند .

فخر و تکبر از آدمی تافته جدا بافته ای می سازد که هرگز به خود اجازه نمی دهد با کمتر از خودش معاشرت نماید.

ارتباط خالق و مخلوق در سحرگاهان قوی ترو باشکوهتر می شود .

حال گذشت و تبدیل به گذشته شد با ید آینده را در یابیم و مهارش کنیم تا به بیهودگی نگذرد

با گناه کردن از انسانیت فاصله می گیریم و بدل به شیطانی می شویم که می خواهد همه را از راه راست به بیراهه کشاند

با گناه و معصیت آخرتمان را بخطر می اندازیم آتش جهنم سوزان را به خودمان شعله ور تر می سازیم.

با مهر و محبت می توان آرامش و صلح را به کلبه قلبها ارمغان آورد

اگر آدمی به پیروزی بیاندیشد و طالبش باشد می تواند سخترین شکستها را به زانو در آورد.

تنها نیرنگ و ریا می تواند عشقی را نابود و بجایش کینه و نفرت را جایگزین نماید.

دوست و همدم مهربان مانند ناجی دلسوزی است که زمان خطر از آدمی محافظت می نماید.

با غرور هرگز نمی توان دست دوستی بسوی کسی دراز نمود چون دو دوست باید نسبت به هم آنقدر یکدل و یک رنگ باشند

تنها از انسان پلید و ریاکار کارنامه بدی و ناپلیدی به یادگار باقی می ماند و مانند مهر سیاه بدنامی بر پیشانیش نقش می بندد.

خود خواه و متکبر کسی است که تنها خود رامی ببیند و به خود می اندیشد و دیگران در نظرش هیچ و پوچند

با امید می توان درهای بسته را باز نمود و واردش شد .

امید تنها راه نجات کسی است بذر نا امیدی در قلبش بارور شده و او را سست و کاهل نموده است.

مهربان حتی با نگاهش می تواند دل شکسته ای را  بدست آورد و او را کمک کند تا لحظه ای از غم هایش فاصله گیرد.

حس زیبای مهربانی می تواند دلمرده ای را زنده کند و شوق زندگی را در او بارور نماید

کوه اراده امید آنقدر محکم و استوار است که هیچ پتکی نمی تواند آن را در هم شکندو از بین برد

امید می تواند دل مرده ای را احیاء نماید و او را امید وار سازد تا با تک تک مشکلات بجنگد آرامش را به ارمغان آورد

عشق زیباترین و قویترین حسی است که خدای مهربان به آدمی هدیه داده تا به کسی که دوستش دارد مهر و محبت و علاقه ورزد.

جهنم سوزان سزای کسانی است که برده شیطانند و اختیار و عنان خود را راحت در اختیار شیطان قرار می دهند.

با خواندن نماز روح آدمی از هر گونه زنگاری صیقل داده می شود .

خزان عمر آدمی زمانی مفید می باشد که بهاری پرباری داشته باشید.

آدم فضول مانند آن است که در خلاء سرگردان است و می خواهد به همه جا سرک بکشد و از راز و اسرار دیگران با خبر شود.

با کینه و نفرت وارد بیراهه وحشتناکی به نام حسادت می شوید.

کینه و نفرت می تواند بین قلبهای آدمی نفاق و جدایی افکند.

دستگیری بنده خدایی آدمی را همچو پرنده سبکبال می سازد.

اعتقاد به خدا یعنی قبولی تمام  اوصاف خدا است.

امید دروازه ای است بر روی قلبی باز می شود تا که بتواند به آرزوهای دست نیافتنی برسد.

غرور و خود خواهی آفت دین است و هیچگاه انسان مغرور نمی تواند دینداری شایسته باشد.

درخت علم را عاقل با عقل و شعورش آبیاری می کند.

ثروتمند واقعی کسی است که علم و دانای اش زیاد باشد.

با عادات بد و ناپسند وارد چاه عمیق و متعفن گناه می شوید.

با امید می توان روزنه ای به قلب انسان رو به موتی زد و او را امید وار ساخت تا که از مرگ و نیستی فاصله گیرد و به زندگی لبخند زند.

با امید دلهای سرد و بیروح گرم می شود و روحی تازه در آن دلها دمیده می شود.

اگر ریشه ای سست و بی بنیان شود وقت آن است که سر شاخه هایش از زنده بودن و زندگی کردن دست کشند و خود را به تقدیر سپارند.

مال را می شود آسان تقسیم کرد ولی در تقسیم عشق باید وسواس خاصی داشت.

میوه های درخت علم انقدر زیاد و پر بارند که عالم عاقل تا پایان عمرش بایدسعی و کوشش کند و با هوش و ذکاوتش تک تک آن میوه ها را چیند تا علمی جدید کشف نماید .

حس  مهر و محبت مادرانه زیباترین و والا ترین و بارزشترین و باشکوهترین  حس دنیاست.

دوست خوب و دانا بزرگترین نعمت الهی است که نصیب هر کسی نمی شود باید با عقل و درایت و هوش و ذکاوت در انتخاب دوست  دقت نماییم و برترین و داناترین انسان را برای معاشرت انتخاب نماییم .